Ychwanegodd: “Mae wedi bod yn bedair blynedd o uffern, a dim gobaith bod modd dod o hyd i ystafell ymolchi sy’n mynd i weithio i fi a rhoi’r urddas yna i fi.”
Mae’n golygu bod Ms Dutson yn dibynnu ar gael ei golchi yn ei gwely gan y gofalwyr, ond mae hynny hefyd yn peri “risg uchel o haint” i rywun yn ei chyflwr hi.
Cafodd hi a’i gŵr James wybod gan eu cymdeithas dai y byddai estyniad i’r cartref yn rhy ddrud ac maen nhw hefyd wedi bod yn aros am flynyddoedd ar restr aros y cyngor am dŷ gwahanol.
“Dydyn nhw ddim yn deall faint dwi’n dioddef yn ddyddiol,” meddai Ms Dutson.
“Mae e wedi cael ei normaleiddio – i ganiatáu golchi yn y gwely fel datrysiad derbyniol.
“Fyddai pobl abl eu corff ddim yn hoffi just golchi mewn powlen bob dydd, a dwi’n teimlo bod diffyg brys wrth geisio dod o hyd i rywle i fi.”
